نانو سورفکتانت

مواد فعال سطحی یا همان سورفکتانت در سال ۱۹۵۰ از واژه Surface Active Agent به معنای فعال کننده سطحی استخراج شده و به موادی اطلاق می­شود که سبب کاهش کشش سطحی می­شوند. با توجه به شکل (۱) سورفکتانت ها معمولاً ترکیبات آلی هستند که دارای گروه ­های هیدروفوییک (دافع آب) که نقش دم و دنباله را دارد و گروه های هیدروفیلیک (جاذب آب) که نقش سر را دارد می­باشند، بنابراین به تناسب ساختار مولکولی در حلال­های آلی و آب حل شده و باعث کاهش کشش­سطحی می­شوند. سورفکتانت­ها را می­توان بر اساس ساختار و روش تولید به انواع سورفکتانت­های زیستی (بیوسورفکتانت)، سورفکتانت با ابعاد نانو (نانوسورفکتانت) و سورفکتانت­ های پلیمری تقسیم بندی نمود. در حقیقت زمانی که این مواد در حلال حل می­شوند، ساختارهائی با ابعاد نانو تا میکرومتری پدید می­آورند.

انواع مواد فعال سطحی

مواد شیمیایی با سطوح فعال شستشو دهنده هایی هستند که عموماً از مشتقات طبیعی و مصنوعی به وجود می آیند و به صورت شستشو دهنده های نرم و یا سخت بسته به توانایی آن ها در برخورد با بعضی شرایط ویژه طبقه بندی می شوند. فعالیت شیمیایی این اجسام فعال اساساً به نیرو های الکتریسیته ساکن موجود مرتبط می شود. چهار بخش این مواد در رابطه با طبیعت گروه حلال آبی مولکول مشخص می گردند. درجه حلالیت آن ها در شرایط مختلف با وزن مولکولی، تعداد اتم های کربن و نوع ساختار مواد قابل پیش بینی است. این چهار بخش عبارتند از:
سورفکتانت های کاتیونی
سورفکتانت های آنیونی
سورفکتانت های خنثی
سورفکتانت های آمفوتری