علوم اجتماعی اهمیت درک ازدواج را به وسیله مطالعات گسترده اجرا شده در این حوزه، شناسایی کرده است. پژوهشگران ازدواج، توجه خود را بیش‌تر بر رضایت و پایداری در روابط زناشویی متمرکز کرده‌اند. در حالی که مطمئناً رضایت و پایداری از مولفه‌های دارای اهمیت در ازدواج هستند، متغیرهای دیگر نیز سزاوار توجهی فزآینده هستند، بالاخص متغیر تعهد زناشویی. تعهد به عنوان یک تصمیم برای ادامه زندگی زناشویی محسوب می‌شود و عبارت است از ارتباط و وابستگی روانی به شریک زندگی. آماتو معتقد است که تعهد زناشویی به این معنی است که زوجین تا چه حد برای روابط زناشویی خود ارزش قائلند و چقدر برای حفظ و تداوم ازدواج‌شان انگیزه دارند. تعهد به رابطه را می‌توان به عنوان واسطه‌ای برای بخشش، تفاهم در تعیین محل زندگی و آمادگی برای فدا کردن خود برای شریک زندگی دانست. بنابراین، تعهد را عاملی اصلی برای حفظ رابطه زناشویی می‌دانند. جانسون تعهد را به سه بخش مجزا تقسیم می‌نماید: تعهد شخصی، تعهد اخلاقی و تعهد ساختاری. این سه قسمت تعهد مربوط به رضایت از رابطه می‌باشند. تعهد شخصی به معنی علاقه و تمایل فرد برای تداوم رابطه زناشویی است که مبتنی بر جاذبه و رضایت زناشویی است. تعهد اخلاقی اشاره به تعهدی دارد که افراد احساس می‌کنند که باید در رابطه باقی بمانند. تعهد ساختاری شامل در دسترس بودن روابط جایگزین اجتماعی است. تعهد زناشویی حدی است که در آن افراد دیدگاه بلند مدتی روی ازدواجشان دارند، برای رابطه‌شان فداکاری می‌کنند. برای حفظ، تقویت و همبستگی اتحادشان گام برمی‌دارند و با همسرشان حتی هنگامی که ازدواجشان حتی هنگامی که ازدواجشان پاداش دهنده نیست، می‌مانند. اگرچه تعهد یا قصد برای ادامه رابطه، اغلب سازه‌ای کلی در نظر گرفته می‌شود. به باور اندرسون ازدواج سالم به معنی حضور چندین عنصر مثل تعهد، رضایت زناشویی، ارتباط و عدم وجود عناصری نظیر خشونت و خیانت است. بنظر می‌رسد هم تعهد نسبت به همسر و هم تعهد نسبت به نهاد ازدواج برای موفقیت یک ازدواج مهم می‌باشد.

معرفی پرسشنامه تعهد زناشویی آدامز و جونز (DCI)

پرسشنامه تعهد زناشویی آدامز و جونز (DCI) توسط آدامز و جونز در سال ۱۹۹۷ تهیه شده و دارای ۴۴ سوال و سه بعد تعهد زناشویی را اندازه گیری می‌کند. این ابعاد عبارتند از تعهد شخصی: تعهد نسبت به همسر که مبتنی بر جذابیت همسر است. تعهد اخلاقی: تعهد نسبت به ازدواج که مبتنی بر تقدس و حرمت رابطه زناشویی است. تعهد ساختاری: تعهد نسبت به همسر و ازدواج که مبتنی بر احساس اجبار و تداوم ازدواج یا ترس از پیامدهای طلاق است.